در دو هزار سال پیش از میلاد ،ساکنان فلات ایران ،ساختن جواهرات و زیور آلات را با دانه و مهره هاى رنگى آغاز کردند و بدین گونه ،علاقه خود را به تزئینات و زیور آلات نشان دادند.
جواهرات و زیور آلات در ایران از دیرباز به عنوان قطعه ای از لباس در میان اقوام مختلف مطرح بوده است. مردم ایل قشقایی و عرب های منطقه خوزستان بیشترین استفاده کنندگان از جواهرات و زیورآلات بوده اند. جواهرات در میان مردم قشقایی شامل گردنبند مهلو، گردنبند میخک، گردنبند مهره ای، عنبردان، قاب قرآن، النگو و دستبند مهره ای، گیسوبند و بازوبند است.
ایرانیان در ادوار مختلف تاریخی در ساختن جواهرات و زیور آلات از مهارت خارق العاده ای برخورداربوده اند
در زمان هخامنشیان ،کار با طلا و هنر جواهرسازى ،نتیجه هماهنگى سنت هاى مختلف ،به روشى بسیار ماهرانه بود.
تعدادى از جواهرات و زیورآلات داده شده مربوط به این دوره ،شامل بازوبند ،پلاک ،شمسه ،دستبند ،انگشتر ،دکمه ،مهره ،گردنبند ،سنگ هاى قیمتى و …است .
اشکانیان به تزیینات و درخشان سازى اشیاء که در شرق ایران ؛ ملت هاى دیگر فرا گرفته بودند ،علاقه خاصى نشان مى دادند. سایر ملل نیز از روش هاى تزییناتى پارتیان ،پیروى مى کردند. در زمان پارتیان ،جواهرات و زیورآلات ،زیباتر و با شکوه تر شدند. طلا و جواهرات، در مقیاس هاى کوچکتر و با طرح هایى ساده تر، ساخته مى شدند. آن ها از انواع مختلف تزئینات، آویزها، سنجاق هاى کوچک، حلقه ها و سنگ هاى قیمتى استفاده مى کردند. کمربند ها وکلاه هاى تزیین شده از جواهرات ،در این دوره رواج داشت.
