همه میدانیم که وقتی فلزی به مدت طولانی در زیر خاک میماند جرم خاک به روی آن مینشیند که در اصطلاح میگویند پاتین بسته است و کاملا هم درست است ولی طلا به ذات خود پاک است و به همین دلیل هم هست که طلا وقتی به مدت طولانی در زیر خاک میماند از خاک پاتین نمیبندد و اکثر کسانی که کار تقلبی میسازند در این قسمت کار مشکل دارند چرا که نمیتوانند طلا را پاتین بندی کنند. انواع فلزات و فلز شناسی در دوران باستان : مفرغ طلا هفت جوش سه جوش نقره و … انواع فلزات و کارایی آنها در تمدن چگونه است؟ مفرغ : پس از مس، مفرغ قدیمی ترین آلیاژ است مفرغ ساده ساز دارد و نقش در که بسته به حکومت ها فلزات متفاوت میشود و قلم آنها متقاوت میباشد. در باستان مفرغ بیشتر از کلیه فلزات مصرف میشد چون فلز عادی بوده و همه مردم می توانستند آن را خریداری کنند زیرا هم ارزان بود و هم فراوان و به همین دلیل است که در اکثر قبرهای قدیمی فلز مفرغ خیلی بیشتر از طلا و نقره یافت میشود. طلا : فلز طلا که به ذات خود نه تنها فلز گران بهایی است که از استقامت بسیار بالائی برخوردار است و به هی عنوان از بین نمیرود طلا همه چیز را از خود دور میکند به غیر از طلا زیرا پاتین طلا از خود طلاست که به صورت ذرات ریز به روی کار می نشیند. هفت جوش : در زمان های قدیم اجناسی را که میخواستند محکم درست کنند که از بین نرود و عمری طولانی داشته باشد هفت آلیاژ را با هم ترکیب میکردند که درجه ذوب آن بسیار بالا بوده و از نظر سختی به تیتانیوم فعلی معروف میباشد و از فلزات طلا، نقره، مس، روی، سرب، آهن، مسوار تشکیل میشد که قلم زدن هفت جوش بسیار سخت و طاقت فرسا بود و هنرمندان و آهنگران بسیار ماهری میخواست تا بتوانند این آلیاژ را بسازند و قلم بزنند در مورد هفت جوش باید بگوئیم که از تمام فلزات سنگین تر بوده و چون ساخت آن بسیار سخت بود آن را با قالب هم میریختند. سه جوش : بعد از اینکه سختی های هفت جوش نمایان شد و برای همه هنرمندان کار با آن مشکل بود آلیاژ سه جوش درست شد که کار با آن بسیار راحت تر از هفت جوش بود این آلیاژ از ترکیب طلا، نقره و مس ساخته میشود که قلم خوردن آن خیلی راحت تر از هفت جوش بود ولی باز هم فلزات دیگر محکم تر و سخت تر است و یکی از دلائلی که نقره را طلا شور میکردند همین سختی آلیاژ هفت جوش و سه جوش بود. نقره : فلز نقره طلاشور را اکثرا هنرمندان برای خاندان دربار میساختند (طلاکوب با طلاشور فرق میکند و این دوتا با هم قاطی نمیشوند). بعضی از نقره ها را طلاکوب میکردند و بعضی از طلاها را نقره کوب. در حالت کلی دو نوع نقره در دوران باستان وجود داشت که عبارتند از :  نقره ساده : که از آن سکه و مجسمه های زیبا می ساختند که معمولا با عیار بالا از آن استفاده میکردند و اصطلاحا به آن نقره پنبه ای هم میگفتند. نقره طلاشور : که از آن بیشتر ظروف و مجسمه میساختند و به نقره چند خط طلا میزدند (عیار میکردند) که عمر نقره زیاد شود. شما میدانید که نقره وقتی به مدت طولانی بماند به صورت خاک نقره میشود و از بین میرود نه اینکه ذات نقره از بین برود بلکه اکسید میشود و به صورت خاک نقره باقی میماند ولی نقره هایی که طلاشور میشدند بسیار سالم تر از نقره خاص باقی میماندند و به همین دلیل است که گاهی اوقات در حفاری ها و در خمره ها فقط خاک نقره یافت میشود.