در چاه سنگی یک مسیر انحرافی وجود دارد و یک‌مسیر اصلی
اگر مال در کف چاه باشد مسیر انحرافی روی دیواره بسیار تابلو تعبیه می شده است به طوری که هر کاوشگری با دیدن آن به یقین برسد که مال در مسیر انحرافی دیواره قرار دارد و به سمت آن حرکت کند که بعداز یک و نیم متر شما دوباره به پایین هدایت می شوید و درست درمسیر کار به پایین به یک لایه ملاتی چرب و سخت برخورد می کنید که راه نفوذ آب به چاه است و درواقع شما با تخریب و برداشت ان راه نفوذ اب به چاه را باز کردید و این یعنی با دست خود و کنجکاوی بی مورد تله آب را فعال و کانال اصلی چاه را با آب پر و کار را برای همیشه غیر قابل انجام می گذارید.که به نظر بنده این اشتباه ترین تفسیر می باشد چرا که اگر مالی در مسیر انحرافی دامنه چاه باشد هیچگاه به وضوح علامت ندارد .
اگر مال در مسیر دامنه چاه که معمولا در عمق بین ۴ تا ۶ متری به شکل تونل افقی باشد برای نشانه قرار دادن از یک علامت بسیار کوچک استفاده می شده است مثلا چینش یک سنگ در آن ارتفاع با بقیه متفاوت بود یا روی یک سنگ عکس کژدم یا عقرب حکاکی می شد و یا علامت های دیگر که خودشان به راحتی آن را پیدا می گردند در این حالت برای رد گم کنی در کف چاه چیدمان زیبایی را می ساختند تا ذهن کاوشگر به سمت آن چیدمان زیبا باشد و با دیواره کاری نداشته باشد.که این نیز خود یک‌مسیر انحرافی بوده است.
