‘میزسنگ یا دُلمِن’ ، گونه‌ای از سنگ افراشت های دوران باستان است که شامل تخته سنگ مسطحی بود که بدون استفاده از ملات روی چند سنگ راست قرار داده می‌شد ، تخته سنگ مسطح به منزله سقف میزسنگ به کار می رفته است.
دلمن ها به عنوان گور برای دفن مردگان ساخته می‌شد و یکی از بناهای شاخص دوران نوسنگی به شمار می‌آید، این گورها را غالبا در شیب تپه ها می‌ساختند یا با خاک روی آن را می پوشاندند.
میزسنگ ها بازمانده های گورهای دالانی هستند که باران ، خاک روی آنها را شسته است. این میزسنگ ها دالانی دارد که تخته سنگ های بزرگ منتهی به محفظه ای دایره ای شکل و بیشتر اوقات دارای طاقی جلو آمده است که در حکم دیوارهایش هستند و در آن هر یک از چند حلقه سنگی از پشت ردیف زیرین به درون کشیده می شود تا آنکه حلقه ها از بالا مسدود می شوند.
میزسنگ ها ، در ایران ، کره ، سوریه ، اردن و اسرائیل یافت می شوند و به 2 گروه بزرگ و کوچک تقسیم می شوند که دسته بزرگ مسکن اولیه شبیه به غار است و دسته کوچک به عنوان مقبره استفاده می شده است.
این نوع معماری در فصول گرم فضای خنکی را ایجاد می کرد و برای بهبود هوا در فصول سرد، سنگ چین دیگری به شعاع تقریبی هشت متر دور اتاقک اول چیده می شد تا خاکریز روی سقف را از پراکنده شدن حفظ کند.
گورهای میزسنگی بیشتر از دوران پیش از تاریخ و دوره تاریخی شمال ایران در نواحی مشگین شهر ، نمین ، آستارا و تالش (لیگون) ناحیه دیلمان بر پا مانده است.
