در قدیم ﺁبشارها محلی دنج برای مدفون کردن دفینه ها بودند و کمتر کسی به مکان ﺁن شک میکرد. مدفون کردن دفینه در این ﺁبشارها به این گونه بود که اول مسیر ﺁب را تغییر میدادند و جایی را که ﺁبشار در ﺁن نشست میکرد کاملا خشک می کردند و حفره ای زیر قسمت نشست ﺁبشار حفر میکردند و ته حفره را کاملا با ساروج لایه پوشانی میکردند.
سپس دفینه را در ﺁنجا قرار میدادند و باز روی ﺁن را ساروج ریخته و مهر و موم میکردند و برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به درون ساروج لایه ای را به پهنای ۷ سانتی متر از زغال درون ﺁن میریختند و یک لایه خاکستر از سوزاندن همان زغال در بالای ﺁن می ریختند و لایه ملات ﺁخر ساروج را با زغال مخلوط کرده و روی خاکستر ریخته و ﺁنجا را مهر و موم می کردند.
دوباره مسیر ﺁب را باز کرده و ﺁبشار مثل سابق در کف حوض دست ساخت نشست کرده و بدین صورت باز هم طبیعی و دست نخورده به نظر میرسید.
با این روش هر شخصی که از ﺁنجا میگذشت متوجه این ﺁثار نمیشد و به راحتی از کنار ﺁن عبور میکرد. البته ساخت این مکانها بیش از یک هفته زمان میبرد تا ساروج ساخته شده و به طور کامل خشک شود و ﺁب در ﺁن نفوذ نکند دقیقا این بنا را طوری طراحی میکردند که شبیه به حوض طبیعی به نظر برسد و به مرور زمان ﺁبی که از بالای ﺁبشار به سمت پایین روی حوض سرازیر میشد همراه خود سنگریزه و گل شسته شده را می ﺁورد به طوری که حوض زیر این سنگریزه و گلها کاملا مخفی میشد.