در زمان های گذشته در ایران مرسوم بوده که برای یادبود هر مرده برای وی جوغنی زده می شد تا زندگان برای ادای احترام که به قبرستان می آمدند بداننند که مکان قبر کجاست و در برخی از منابع تاریخی نیز آورده اند که در این جوغن ها غذایی گذاشته می شد تا خیراتی برای مرده باشد.کاری به این قضایا نداریم .
خواستم خدمتتون عرض کنم که این جوغن ها اکثرا روی سنگ حفر می شد ولی در مناطق شمال ایران در جنگل ها که سنگ مناسب حفر جوغن یافت نمی شد بیشتر از جوغن درختی استفاده می شد. که قبرها دقیقا با یک فاصله دو سه متری زیر درخت قرار دارند.
