در بسیاری از حفاری های دفینه در ایران حفاران با علایم شکسته مواجهه می شوند که برای آنها این سوال پیش می آید که آیا این علایم در خلال حفاری شکسته یا به همین صورت در زیر خاک وجود داشت و آیا این علایم شکسته می تواند نشانه خاصی داشته باشد یا خیر.خيلي از مواقع انسانهايي که علامتي را پيدا مي کنند براي اينکه ديگران آن را نبينند و دستشان به گنج نرسد، علامت را شکسته و از بين مي برند. گاهي نيز صاحبان اراضي به دليل خسته شدن از رفت و آمد گنج پژوهان دست به تخريب علايم مي زنند. مورد قابل توجه ديگر اين است که برخي از انسانها بخصوص کساني که در روستاها زندگي مي کنند گاهي سنگها و ستونهاي سالمي را که در خرابه هاي يک منطق? باستانيِ نزديک محل سکونت خود پيدا مي کنند از جاي خود برداشته و به خانه مي برند و در ساختن ديوار از آنها استفاده مي کنند. اگر تکه سنگي که با خود برداشته اند شکل دلخواه آنها را نداشته باشد نيز آنرا در اندازه و شکلي که مي خواهند تراش داده و مي شکنند. در هر حالت انجام چنين کارهايي اصلا درست نمي باشد. اين کار نه به کسي که نشانه اي را ديده و از بين برده و نه به ديگران فايده اي نمي رساند.
در اين رابطه حقيقت ديگري وجود دارد که فکر مي کنيم بيان آن در اينجا مي تواند مفيد واقع گردد؛ برخي از اقليتهايي که اجدادشان در بسياري از جاهاي ايران اقامت داشته و پس از خيانت به مردم ايران از اين سرزمين تبعيد شده اند، براي اينکه مکان پولهاي اجدادشان پيدا نشود دست به تخريب نشانه هاي موجود در خاک کشورمان مي زنند. گاهي نيز اين بيگانگان براي تخريب سمبل ها و نشانه هاي مربوط به دفينه ها و گنجينه ها اشخاصي از ميان هموطنان خودمان را اجير مي کنند.
