بیشتر آثار دفینه در ایران و جهان به شکل سنگ می باشد چرا که سنگ ها در گذشته جزء محکم ترین عنصر در طبیعت بوده که حکاکی یا تراش آن به راحتی از بین نمی رفته .بر روی این تکه سنگ ها می تواند اشکال مختلفی مانند فلش ، قمه ، نعل، شکاف، سنگ سفره، زنجیر، تصاویر دست و پا و برخی حیوانات را می توان مشاهده کرد .این علایم بر روی تکه سنگ ها و صخره هایی که روی زمین قرار می گیرند علامت زده می شوند .
یک مورد مهم در این زمینه این است که ، اشاره ها و علایم موجود در اراضی ها در بسیاری از موارد بیش از یک مورد خواهند بود.حتی برخی از افراد اعتقاد دارند که اگر علامت های موجود منظور خاصی را نرسانند در آن محیط گنجی دفن نشده است.یکی از این علامت ها جهت و دیگری فاصله است . البته دیده شده که برای نشان دادن فاصله و جهت از یک نشان مانند : فلش، تیر، تک پا استفاده شود.برخی از این علامت ها و نشانه ها به منظور فریب دادن اشخاص هستند .برای مثال جهت فلش را بر عکس یا با زاویه ۹۰ درجه روی صخره می کشند.
بعضی از اشارات نیز به عنوان مژده دادن به شخص هستند و پیدا کردن اشیای دفن شده مستلزم به یافتن نشانه های دوم و سوم می باشد.یکی از مهمترین نشانه هایی روی سنگ هایی که بر روی زمین قرار دارند و ترسیم شده اند، اشکال قطعه قطعه شده می باشد.
این اشکال خرس لنگ، یک چشم، گل بی برگ، کشیش لنگ و امثال آنها هستند. کشف اعضا و تکه های ناقص این اشکال لازم و ضروری است.امانت در زیر قطعه ناقص نیست. باید در نزدیکی آن جستجو شود. اطلاعات آن در قسمت مربوطه آمده است .همچنین درختی تنها یا دو تایی و یا چند تایی با شکل هندسی خاص در اراضی نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند .
