در بسیاری از مکان های ایران  از این سنگاب برای نشانه دفینه استفاده می شد چرا که به دلیل سنگینی افرا آن را معمولا جابجا نمیکردند و در جاهای خاص با یک تقدس خاصی قرار داده می شد و مکانهایی که این سنگاب ها قرار می گرفت معمولا جاهای معروفی بود .

—————————————————-

سنگاب ظرف سنگی بزرگی است که در گذشته آنرا از آب پر میکرده‌اند و برای وضوگرفتن یا آشامیدن بکار میرفته‌است. محل نصب سنگاب معمولاً در حیاط مسجد یا امامزاده بوده‌است، ولی بر حسب نیاز در سایر مکانهای عمومی هم از آن استفاده میکرده‌اند.

کلمه سنگاب در لغت‌نامه دهخدا چنین تعریف شده‌است: «ظرف بسیار بزرگ که تواند چند خروار آب گیرد از یک پاره سنگ تراشیده که در مسجدها برای آشامیدن یا وضو دارند. (یادداشت مؤلف). دوستکانی بزرگ که از یک پاره سنگ تراشیده و در مساجد و تکایا نهند برای آب خوردن و وضو ساختن. ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کُر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزاده‌ها نهند…». در فرهنگ معین تعریف زیر برای سنگاب آمده‌است: «ظرف بزرگ آب از جنس سنگ که در مساجد و جاهایی مانند آن قرار می‌دادند».
در بسیاری از مکان های ایران  از این سنگاب برای نشانه دفینه استفاده می شد چرا که به دلیل سنگینی افرا آن را معمولا جابجا نمیکردند و در جاهای خاص با یک تقدس خاصی قرار داده می شد و مکانهایی که این سنگاب ها قرار می گرفت معمولا جاهای معروفی بود . از این جهت یکی از علایم در آثارشناسی سنگ بها هستند و معمولا مسیر جاری شدن آب بعد از سرریز آن باید بررسی شود.