همانطور که می دانیم عمق قبرهای گبری یک و نیم تا نهایتا دو متر می باشد ولی چه موقع ما باید تا عمق ۵ یا ۶ متر یک قبر را بکاویم این سوالی است که اکثر دوستان از بنده می پرسند .
همانطور که میدانیم نظام حکومتی در ایران از گذشته یک نظام سلسله‌مراتبی بود به این صورت که مردم به دسته هایی چون شاهزاده، دیوانیان صنعتگران ،تاجر یا بازرگانان، سربازان ،کارگران و غیر تقسیم می شدند و هر کدام از مزایای رتبه خود استفاده می کردند و اگر فوت می شدند در قبرستان نیز به همین صورت دفن می شدند اکثر قبرستان های گبری یا زرتشتی به صورت شیبدار می باشد و در قسمتهای بالای شیب افراد مهم که رتبه های بالاتری داشتند دفن می شدند و در قسمت پایین افرادی با رتبه های پایین تر
پس زمانی که یک قبرستان گبری را کاوش میکنیم باید به سراغ قبرهایی برویم که در نقاط بالاتر شیب قبرستان قرار دارد و قبرهایی که ممکن است تا ۶ متر عمق داشته باشند مثل قبرهای شاهزاده ها و جنگجویان که به قبرهای سرداری معروفند و باید تا عمق ۵ الی ۶ متر کاوش شوند.
سری دیگری از قبر هایی که باید تا ۵ متر کاوش شوند قبر هایی هستند که اموال شخص مرده در عمق پایین قرار می گرفت و مرده را در عمق یک و نیم تا دو متری بالای اموال دفن می کردند برای این قبرها نیز باید عمق ۵ متر و بیشتر کاوش صورت گیرد این مسئله صرفاً به خاطر قبر دزدی بود که از قدیم در ایران مرسوم بوده است.
دلیل اصلی و سوم جهت کاوش ۵ الی ۶ متری قبرها این است که به خاطر مرده پرستی ایرانیان از قدیم تا کنون بسیاری از دفینه ها داخل قبرستان ها در پوشش قبر مدفون می شدند اگر قبرستانی را با دستگاه پیدا کردیم که عمق دفینه را ۵ الی ۶ متری نشان می دهد حتماً تا ۵ متر کاوش شود چون ممکن است آن قبر ساختگی باشد و فقط صرفاً جهت حفظ اموال به صورت قبر در آمده باشد.
