همه ما از گوشه و کنار روستا های مختلف ایران می شنویم که فلان منطقه روستای فلان که عموما بیرون از محل هستند کنار فلان سنگ ابلق یا زیر فلان درخت یا کنار فلان چشمه نروید یا اگر رفتید سریع بسم الله بگویید و رد شوید چرا که اون مکان جن دارد و ممکنه جن زده شوید و یا اینکه گفته می شود اونجا فضای سنگینی دارد و از این دست حرف ها در خصوص اون منطقه ها زیاد می شنویم . و همین الان نیز با توجه به پیشرفت علم و ارتباطات وقتی وارد اون مناطق می شویم با ترس و لرز از آن مناطق عبور می کنیم و سعی می کنیم در آن منطقه توقف نکنیم و به سرعت از آنجا رد شویم.
اما واقعیت چیز دیگریه و واقعیت این مناطق به این صورته که در گذشته برای دفینه گذاری از آن مناطق استفاده شده و بعد از اسلام از یکی از فاکتورهایی که برای در امنیت ماندن دفینه های خود استفاده می کردند دست گذاشتن روی اعتقادات مذهبی مردم مسلمان و ترساندن آنها از مسایل دینی و مذهبی بوده . حتی در بسیاری از مناطق مثلا می گویند که فلان کس از آب این چشمه خورده و لال شده و یا فلانی از این درخت یک شاخه کنده و کور شده و داستان هایی از این دست. و مردم ساده لوح نیز باور میکردند و برای اینکه آن چشمه یا درخت یا سنگ که نشانه دفینه بوده حفظ بماند به آن تقدس می دادند و آنجا را مخوف می کردند تا توقف در آن نقطه به حداقل زمان ممکن برسه.
