در ایران مکان های زیادی وجود دارد که به عنوان قدمگاه مشهور است مثل قدمگاه امام رضا (ع) یا خضر نبی یا فلان امام یا پیامبر که در
همه موارد سنگی وجود دارد که جای پا یا جای دست یا زانوی انسانی در آن نقش بسته و طبق اعتقاد مردم آن منطقه محل زانو زدن یا پا گذاشتن فلان شخصیت می باشد و الان به عنوان مکان مقدس و زیارتگاه می باشد ولی آیا این مسله صحت دارد یا بعد از اسلام برای حفظ دفینه در آن منطقه مورد استفاده قرار می گرفت.
در متن پایین یکی از این مکان ها را بررسی می کنیم.
در قدمگاه نیشابور سنگی وجود دارد که عنوان می‌شود به صورت اعجازآمیز، اثر پای امام رضا(ع) بر آن نقش بسته است. آیا این موضوع دارای سند تاریخی و روایی است؟
اصل حضور امام رضا(ع) در شهر نیشابور در منابع گوناگونی گزارش شده است، اما تا آن‌جا که ما جست‌وجو کردیم، اولین گزارشی که مربوط به وجود چنین قدمگاهی است در کتابی که در سده یازدهم و یا دوازدهم تألیف شده وجود دارد و در منابع کهن، به این جایگاه و بارگاه اشاره‌ای نشده است؛ اما به هر حال، با توجه به این‌که این قدمگاه، به عنوان نمادی از حضور حضرتشان در این شهر است، باید مورد احترام قرار گیرد.
«قَدَم»، به معنای «پا» و جمع آن «أقدام» است.در قرآن می‌خوانیم: «یعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ فَیؤْخَذُ بِالنَّواصِی وَ الْأَقْدامِ» گناه‌کاران با علامتشان شناخته می‌شوند و از موهاى پیشانى و پاهایشان گرفتار می‌گردند.
در فرهنگ اسلامی، قدمگاه به مکانی گفته می‌شود که پای پیامبر، امام و یا قدیس دیگری به آن‌جا رسیده باشد و یا گمان رود که اثر پایی که در سنگ و مانند آن دیده می‌شود جای پای پیامبر و یاحکم رفتن به قدمگاه در پایان می‌توان نتیجه گرفت که چون امروزه این قدمگاه به عنوانی نمادی از ورود حضرتشان به خراسان می‌باشد و به این جهت این‌که مؤمنان را به یاد آن‌حضرت می‌اندازد، رفتن به آن‌جا مشکلی نداشته بلکه دارای پاداش است،ولی بعد از اسلام به عنوان نشانه دفینه ها نیز مورد استفاده قرار گرفتند.
