در سنگ قبرهای کهن‌تر، این قسم از سنگ قبرها بر روی قبور زنان، به دو صورت ایستاده و خوابیده، کار گذاشته می‌شده‌اند.
شکل این سنگ قبرها شاید شکلی ممزوج از دو شکل پایه‌ی مربع و دایره باشد.
سنگی کامل از دو نیمه دو شکل کامل دیگر [نیمی از مربع و نیمی دیگر از دایره] در سطرهای بالا نماد مربع تشریح شد. اما دایره در اساطیر، عرفان و ادبیات شرق پیش از هر چیز نقطه‌ای است گسترش یافته، سمبل و تفسیر نمادین کمال، یکپارچگی و نبود هر نوع تمایز و ناهمگونی. دایره، علاوه بر مفهوم ضمنی «ازل»، نمادی از خلاقیت یا خلق هستی (زاد آوری و باروری) نیز هست.
همینطور مفهوم ابدیت را نیز در خود داراست.
این شکل گاه به صورت خورشید و یا ماه خود را نمود پیدا می‌کند. البته دایره را برخی از نقوش روی این سنگ قبرها می‌توان دید که در جای خود بررسی می‌شوند. البته نیم دایره را می‌توان به عنوان طاق‌نما هم تعبیر کرد و طاق‌نما در اساطیر به مهر یا میترا (ناهید) اشاره دارد و سمبولی است از برای صدف، چنانکه در بالای پرستشگاه‌های مهری از این شکل برای نمایاندن و اشاره به صدف (یا همان افسانه زایش ناهید) و پاک‌دامنی استفاده می‌شده.
بنا بر آنچه که درباره دایره گفته شد می‌توان پی به ارتباط ظریف بین این نیم دایره و مؤنث بودن متوفی برد. زیرا دایره به باروری و زادآوری و پاک‌دامنی اشاره دارد و زن نیز همین نقش را در باورها و اساطیر دارد. استفاده از این شکل با همین مفهوم در جای‌های دیگر ایران نیز رواج داشته و دارای پیشینه‌ای کهن می‌باشد.
