در گذشته های دور دوندگان مسئولیت حمل و انتقال پیام های فرمانروایان و اشخاص مهم را بر عهده داشته اند.
دود، نور و پرچم نیز از دیگر اشكال برقراری ارتباط و فرستادن پیام بوده كه اغلب از نقاط بلند و مرتفع و یا برج ها به این منظور استفاده می گردیده است.
استفاده از كبوتران نامه بر و اسبها نیز از دیگر روش های متداول برای ارسال پیام بوده اند.
در دوران داریوش کبیر برجهایی در سر تا سر پادشاهی هخامنشی ساخته شد که در این برجها سوراخهایی وجود داشت که شبها در آنها آتش افروخته می شد وبا بستن و باز کردن سوراخها و قطع و وصل روشنایی به برجهای همسایه علامت وخبر می رساندند . در این برجها دو نوع آتش یکی سفید و دیگری قرمز روشن می شد.
در ادامه ساختن چاپار خانه ها و قرار دادن اسب های تازه نفس برای سوارانی که کار انتقال پیام را بر عهده داشته اند را می توان نام برد.
