دفینه های زیر درخت تا چه اندازه واقعیت دارند؟
البته این بحث در خصوص درختان دفینه ایی هست که بالا سر قبور باستانی دارد .
کاشتن گیاه و درخت هم از قدیم در ایران رواج داشته است، چنانکه هر فرد زرتشتی به هنگام زایش و تولد فرزند خود موظف بود یک نهال(غالبا در خت سرو) را بکارد و درخت را به نام فرزند خود بنامد. همراه با بزرگ شدن نهال و درخت، فرزند هم بزرگ و برومند می شد. این اندیشه هنوز هم در بین زرتشتیان رایج است. همین رسم برای مردگان نیز مرسوم بوده است و اگر شخصی فوت می شد به یادبود آن فرد درختی بر بالای مزارش می کاشتند بویژه در دوره ساسانیان که دین مزدائیسم به این مطلب بسیار معتقد بود و معمولا در جهت ورودی مقبره متوفی درختی کاشته می شد.
در بسیاری از موارد اموال متوفی که معمولا به دو صورت بوده قسمتی به شکل سکه که داخل یک خمره کوچک در زیر درخت در عمق نهایتا سه متری دفن می شد و قسمتی از اموال شامل تکه های طلا مثل دستنبد و انگشتر و زیور الات (مخصوص بانوان) و یا لوازم کار و زره و ابزار جنگی (مخصوص آقایان ) داخل مقبره قرار می گرفت.
بنابراین وجود درخت های قدیمی در قبرستان های باستانی می تواند به ما در پیدا کردن مقبره ها کمک کند.
البته بحث مقبرها بحث کسترده ای است و فقط به این گفتمان نیست و با توجه به تنوع تدفین در ایران انواع مقبرهای دیگری نیز وجود دارد که ربطی به این قانون ندارد که در آینده بحث خواهیم کرد.
