اَستودان یا ستودان که از دو بخش اَستو- (هسته :استخوان) و -دان (جایگاه) تشکیل شده‌است به معنی “جایگاه نگهداری استخوان” است. این جایگاه‌ها که در دین مزدیسنا بخشی از آیین مردگان شمرده میشده حفره‌هایی است که به صورت‌های منتظم و چهارگوش یا نامنتظم و ساده در درون سنگ کوه از پیش ایجاد میشده اند و استخوان مردگان را پس از پوسیدن یا خورده شدن اجزاء غیر استخوانی لاشه توسط لاشخورها در “دخمه” بدانجا انتقال داده و در آن‌ها نگه میداشته‌اند. بعضی از استودان‌های عهد ساسانی مشتمل بر نوشته‌های مذهبی و نام، در گذشته بوده‌است. گوردخمه نیز روشی مشابه برای مردگان است.

بازمانده‌استودان‌های کهن را می‌توان در شوشتر، نقش رستم، شهر ری و استان یزد، ایران مشاهده کرد.