۱- دفینه یهودی در عمق بسیار زیاد قرار دارد و عمق آن از ۶ متر متجاوز خواهد بود. بعد از آن به بار می رسید.
۲- یهودیان از سنگ چخماق یا احیانا سنگ کوارتز دار در ورودی غارها یاپر کردن غارها و اتاق ها از آن استفاده می کردند که این کار باعث محکم بودن می شود…این سنگ ها و صخر ها در عمل بعضی از فلزیاب و طلایاب ها اختلال و پارازیت ایجاد می کردند زیرا قوی بود.
۳- غار یهودی گرانبها و دفینه دار اغلب بطور کامل با سنگ چخماق بزرگ و گاهی اوقات با سنگهایی که وزن آن بیش از یک تن بود پر یا پلمپ می شد.
۴- یهودیان دو سرداب درست می کردند یکی برای گمراهی که حاوی تله بود و دوم که شما را بسوی هدف میبرد و اما آن هم خطرناک بوده و تله ای در سقف کار گذاشته شده است و آن سنگ بزرگی است که اطرافش سنگ کوچکی بوده و به مجرد حفر برای تنظیف سرداب از بالا به پایین می افتد….خیلی مواظب باشید
۵- طلای یهودی مرصود (تله و طلسم دار ) بود….رصد آن قوی و از نشانه های مخصوص که به این مورد اشاره می کند سنگ نگاره ( چشم ) است و در هر حالی حصار دائمی لازم و ضروری است.
۶- قبل از وصول به هدف و دفینه شما طبقه ای از صخره و سنگهای مثلثی شکل خواهید دید که موضعش در روی کروکی نشان داد شده است.
۷-رسیدن به دفینه یهودی محتاج صبر و استقامت است….پس ما بعد از ۴ سال به آن رسیدیم و به عمقی که متجاوز از ۵ متر بود کاویده و به سردابی که نشانه ستاره ۵ پر و ستاره داوودی که در اول سرداب بود رسیدیم اما آن با نوعی از سنگ و صخره و خاک آلقآسی پلمپ شده بود….عمل مقداری سخت است
