هر پادشاهی قبل از مرگ خود مقبره خود را آماده می ساخت تا بعد از مرگش فرزندان و بازماندگان ، وی را داخل آن مقبره قرار دهند .و قسمت اعظمی از ثروت پادشاهی خود را نیز در مقبره خود قرار می داده تا بعد از مرگش از آن استفاده کند چرا که در ایران باستان اعتقاد بر زنده شدن پس از مرگ وجود داشته و فکر می کردند که بعد از مرگ دوباره زنده شده و مثل قبل زندگی می کنند و نیاز به زر و سیم می باشد.
در طراحی مقبره ها از بهترین استادان و معماران زمان خود استفاده می کردند تا مقبره ایی زیبا در دل خاک داشته باشند . مکانی انتخاب
می شده و تپه ایی روی آن بنا می شده که به اصطلاح تپه دست ساز یا تومولوس نام دارد .این تومولوس ها بسیار پیچیده بوده و از مسیر
های انحرافی زیادی برخوردار بود.
طراحان این تومولوس ها نقشه داخلی آن را از روی نقشه کواکب و ستارگان آسمانی ، لانه حیوانات خاکی ،پرندگان ، حشراتی مثل زنبور و مورچه و غیره اقتباس می کردند و به آن مسیرهای انحرافی دیگری نیز اضافه می کردند تا در صورت دستبرد به مقبره کسی نتواند به ثروت پادشاه دستیابی پیدا کند.
به همین دلیل که کار کردن روی تومولوس ها بسیار سخت ، زمان بر ، پر هزینه می باشد.و گرفتن دفینه آن مشکل است.معمولا داخل تومولوس ها از یک سری علایم قرار دادی راهنما استفاده می شد تا مسیر تونل اصلی مشخص باشد که بعد از مرگ پادشاه از آن مسیر برای دفنش استفاده شود و بعد از قرار دادن در اتاق اصلی مهر و موم شده و اتاقش پلمپ می شده با سنگ و ملات ساروج سخت . در مطالب بعدی در خصوص علایم قرار دادی داخل مسیر تونل های تومولوس توضیحات مفصلی خواهم داد.
