یکی از نماد ها و نشان هایی که در ایران موجود است نشان اسب می باشد . نماد اسب به صورت حفر شده و همچنین برجسته ( مهم ) و بسیار کم به شکل تندیس اسب دیده می شود . نماد اسب همچنین در اندازه های مختلف نیز هست برای مثال نماد اسب در مقیاس بسیار بزرگ ( دو متر و سی سانتی متر در سه متر و هشتاد ) هم دیده می شود . نمادهای همراه این نشان ، سوار کار و یا انسان ایستاده و به وفور جوغن می باشد . اگر دارای سوار کار باشد نشانگر وجود مزار فردی است که وجهه دولتی و حکومتی ، داشته است
این نشان به مانند دیگر نمادهای حیوانی ، نشان آخر نیست به جز موارد بسیار نادر که به آن نیز می پردازیم .
به طور کل هدایای این نشان در جهت دید نشان اسب است یعنی شما برای کشف هدیه اسب ، نمی توانید به حالت دم نظر کنید اگر هم دفینه ای در پشت نشان اسب باشد مربوط به نماد دیگری است . به دو صورت کلی رمز گشایی می شود اول اسبی که در حال حرکت است و دوم اسبی که ایستاده و حرکت نمی کند . برای اسب در حال حرکت ، فاصله دورتر و برای اسب ایستاده فاصله نزدیکتر را در نظر می گیرند .
نماد اسب در مقیاس بسیار بزرگ که دارای سه جوغن و بیشتر باشد زیر خود اسب است ولی برای ورود باید در مسیر نگاه اسب در فاصله کمتر از دو متری دنبال دربی در زیر زمین باشید . نشست بی دلیل زمین می تواند راه گشا باشد .
نماد اسب بالدار نیز در مناطق شمال غربی کشور ، بیشتر یافت می شود . این نماد وجود مزار فره وشی است . رمز گشایی این نماد نیز بدین ترتیب است . اگر در حال پرواز باشد فاصله کمتر از ده متر و اگر ایستاده باشد در نزدیکی نماد و در مسیر نگاه آن ، با مزار فره وش روبرو خواهید شد . وجود جوغن ها از نشانه های آخر این نماد هستند .
نماد اسب حفر شده ، که سر اسب به سمت پایین باشد و این طور به نظر آید که در حال خوردن است اشاره به وجود هدیه در فاصله نزدیک دارد یعنی در حدود پنج متر در سمت نگاه اسب ، با جوغن یا نعل اسب و یا نشانه ای که مربوط به اسب باشد دارد . آن نشانه آخر شماست . اگر نشان نیافتید همان پنج متر را در نظر بگیرید .
نماد اسب که سر آن به سمت روبرو باشد اشاره به هدیه در فواصل دورتر دارد . فاصله ای که باید در نظر گرفت بستگی به اندازه نماد دارد . یعنی اگر نماد اسب بزرگتر از یک متر است باید تا سی متر را در نظر بگیرید اگر کوچکتر از نیم متر است باید تا پانزده متر را لحاظ کنید در این فواصل شما با نشانه آخر روبرو خواهید شد که اکثرا تخته سنگی عمودی است و ریشه دار است . بسیار دیده شده که بعد از طی مسافت پانزده متر با یک جوغن چشم حقیقت بین روبرو شده اند . نشانه های آخر این نماد ، جوغن و یا کله اسب و یا جای سم اسب و گاها یک زین اسب که به شکل مکعب کوچک تراش خورده است . اگر این نشان ها را نیافتید بدون شک تخته سنگ بزرگ عمودی را خواهید دید که به شکل مکعب ، تراش خورده و یا به صورت طبیعی مکعبی شکل هستند .
نکته ای که بسیار مهم است چگونگی قرار گرفتن سر اسب می باشد . سر اسب کلید معماست . اگر رو به پایین باشد اشاره به نزدیک و اگر بالاتر باشد نشانگر وجود هدیه در فاصله دورتر است .
به عنوان فوت کوزه گری ، می توانم این را به دوستان بگویم که اگر در مسیر نگاه اسب بایستیم و به سمت نماد نگاه کنیم باید نماد را به صورت کلی ببینیم یعنی نمی شود محلی را انتخاب کرد که از آنجا نه نماد مشخص باشد و نه سنگ قابل رویت باشد . برای کسب هدف اسب ، باید این نکته لحاظ شود که حتما بتوان از آنجا نماد را دید یا به صورت کلی بتوان سنگ حکاکی شده را دید . پس هدف اسب ، به مقیاس و اندازه خود اسب و طرز قرار گرفتن سر اسب بستگی دارد .
نماد اسب که دارای سوار باشد نیز تقریبا به همین صورت است . با این تفاوت که کلید معما در وسایلی است که در دست سوارکار است می باشد . اگر سوار بدون وسیله بود اشاره به فاصله تقریبا دورتر دارد . در هر صورت در مسیر حرکت اسب نشان آخر را خواهید یافت .
نکته ای که لازم می بینم آنرا بیان کنم این است که نمادهایی که اسب دو پای خود را بالا برده ( بسیار کم است ) مشهور است که همان نقطه ای که پای اسب فرو می آید دفینه کوچکی است . بنده به شخصه ندیدم ولی خالی از لطف نیست این نماد ها را چک کنید.
