آتشدان ظرف خاصی است که در آن آتش روشن کرده واسپند و کندر و صندل و بخور بر آتش مینهند تا بوی خوش در هوا پراکنده شود. این ظرف را زرتشتیان آفرینگان نیز مینامند. در نامهٔ پهلوی داتستان دینیکفرگرد ۴۸، پارهٔ ۲۳ از یزشنه (به معنی ستایش و نیایش است) به جای آوردن، به دستیاری چند تن از پیشوایان با هم یاد گردیده که برخی از آنان اوستا سرایند، برخی آتشدان بیارایند، برخی به خدمت آب مقدس گماشته شده و برخی دیگر هم به نظم و اداره یزشنه پردازند.