نظر اول : در طول تاریخ، در دیواره های چاه ها، با عجله یک ورودی می ساختند و دفینه را در آن پنهان می کرذند. به همین دلیل هست که دیواره های چاه هایی را که به آنها بر می خورید را به خوبی بررسی کنید. به دیواره های چاه به خوبی نگاه کنید. دفینه در دیواره ها با ساختن یک ورودی پنهان شده است. این ورودی می تواند به مزار نیز برسد.
نظر دوم : یکی از نشانه های مهم دفینه می باشد. هیچکس در نقاط انتهایی چاه دفینه را پنهان نمی کند. اما باز هم ممکن است داخل مکانی که همیشه در آب بوده و دیوارش سنگی است، دفینه پنهان شده باشد. ممکن است دیوار داخل چاه به شکل های مختلفی ساخته شده باشد. اگر چاه با ساروج ساخته شده باشد، باید از ابزار الکترونیکی استفاده کرد. در این صورت، در عمقی به اندازه 1.5 متر تا 5 متری باید در دیوارها به دنبال یک نشانه بود. ولی اگر دیواره چاه بافت سنگی داشته باشد، باید در همان عمق جستجو کرد. به دنبال سنگی متفاوت از سنگ های دیگر، سنگ و پوششی که جلب توجه می کند و یا درپوشی باشیم.هنگامی که نقطه متفاوت را کندیم ممکن است در جای دفینه، خاک خام، استخوان، و یا آجر شکسته یافت شود. به جستجو باید ادامه داد، در همان جهت، در مسافتی به اندازه 3 الی 7 قدم، دفینه از بیرون دفن شده است. سنگ متفاوت روی دیواره به ما جهت دفینه را داده است. درب نمی باشد.
چاه ها گاها با نماد پارچ نیز ممکن است نشان داده شوند. از طرفی اگر سه عدد چاه تثبیت شود، باید روی کوچکترین آنها کار کنیم. همانطور که در مزارها، کوچکترین مزار، «مزار بچه » مهمتر می باشد. و در آخر، بهتر است که مکانیزم کشیدن آب از چاه نقطه ایی که با خاک تماس پیدا می کند را بررسی کنید.