آیا وجود خاکستر در حفاری نشانه دفینه می باشد .

خاکستر نماد یک «پایان » است. ماده ای است ماندگار و ابدی. تا ابد می ماند و ساختاری است که تا ابد هیچ نوع ترکیب دیگری به خود نمی گیرد.
خاکستر از این لحاظ، قسمتی است که بعد از سوختن بدن یعنی خاموش شدن خصوصیات حیاتی انسان از آن به جای می ماند. از نظر مادی این عنصر دیگر هیچ ارزشی ندارد. زندگی با رنگ سفید و مرگ با رنگ سیاه تمثیل می شود. در حالی که زندگی انسان با رنگ سفید تمثیل شده، مرگ با رنگ سیاه خود بر روی سفید حیات می نشیند و فرهنگ های باستان خود را در ساختار مزارها نشان داده و به کار گرفته است. در این تفکرات که قصد انعکاس آنها را داریم، بعد از خاکسپاری مستقیم جسد همراه بوده، گاهی نیز با قرار دادن یک سنگ پوشاننده بر روی جسد روی می داد. بعد از آن هم بر روی طبقه فوقانی خاکستر موادی که برای سوزاندن جسد به کار رفته پاشیده می شد. سپس بر روی لایه نازک یک میلی متری شن نرم، لایه ای از سیلیس سفید و یا آهک که نماینده زندگی مابعد بود پخش می شد. در قبر نیز بر روی لایه نزدیک به
سطح، سنگ و خاک طبیعی ریخته شده و قبر را شکل می داد. ثروتمندان و خانواده Frig که در شهر پادشاه زندگی کرده بودند، بعد از مرگ در تومولوس هایی که اتاق های مزاری پوشیده با ریشه های درختان سدر و عرعر را در خود جای داده بودند، دفن می شدند. ساختار چوبی این اتاق ها حاکی از یک تکنیک پیشرفته می باشد. در اکثر مواقع، چاله های وسیع و درازی در زمین کنده شده، در داخلش اتاقک هایی از چوب ساخته می شود و اطرافش با قلوه سنگ پر می شد. بعد از قرار گرفتن جسد در اتاقک چوبی و قرار دادن هدایای مرده، بر روی اتاقک سقف زده شده و بر روی آن نیز از سنگ پر میشد. بر روی آن نیز خاک و یا خاک رس انباشته شد، تل خاكي Tumulus ساخته می شد.
@ganjur
ارزش و تنوع هدایایی که همراه مرده در تومولوسهایی که تعدادشان به 100 نزدیک بوده و تا کنون 20 عدد از آنها حفاری شده، نشان از اهمیت فرد مرده دارد.
اجساد در دوره های اولیه بدون سوختن و در دوره های بعدی پس از سوزانده شدن به صورت خاکستر در ظرفهای مخصوص به نام Urne درتل خاكي ها قرار می گرفتند.
خاکستر در بسیاری از مدنیت ها نماینده تصویری ابدی از روح است. از این زاویه، در جاهای مختلفی از ايران به ویژه در جاهایی که اجساد سوزانده می شدند، بخشی یا تمام خاکستر مرده در داخل یک سنگ قبر کوچک، یا یک گلدان و یا در مورد انسان فقیر در داخل یک کوزه نگهداری می شد.
جستجوگران گنج و یا به عبارت دیگر انسان هایی که در محیط روستایی زندگی می کنند، زمانی که به هر نحو از زیر خاک کوزه ای را بیرون می کشند، با خاکستری در داخل آن مواجه می گردند. این یک اتفاق رایج است و گاهی نیز افراد حکایت هایی را منتسب به پدران و اجداد خود از این کوز هها نقل می کنند. چنین نقل می کنند که خاکستر این کوزه ها را به هوا پخش کرده و بعدها فهمیده اند که اين خاكستر گرد طلا بوده است. لکن تمام حادثه غیر از چیزی که در بالا ذکر شد نبوده است.